Crushed...

Crushed...

Op dat moment dacht ik precies hetzelfde als wat jullie nu denken. Wat deden mijn broer en Yasmin in de bibliotheek? Ik had een aantal dagen van te voren mijn moeder op de hoogte gebracht van mijn bezoek aan de laptopmaker. Maar bij wie dat zou zijn had ik achterwege gelaten. Een kleine detail weglaten valt niet onder liegen, toch? Ik had mezelf beloofd het pas te vertellen wanneer Youssef me officieel verkering zou vragen. I know, verkering klinkt zo basisschool-achtig, maar we bevinden ons nu nog op grijs gebied, die gauw kleur zou krijgen.. althans, dat dacht ik.

Ik had geen tijd om Faatje te bellen, want voor ik het wist stonden mijn broer en Yasmin naast ons. 'Ewaaaaaaaaaa, hier zitten jullie verstopt' riep mijn broer door de bibliotheek. Hij gaf Youssef een klap op zijn achterhoofd, waarop Youssef hem een klap probeerde terug te geven. Het leken wel kleine kinderen. Met een brede grijns vertelt Yasmin dat mijn moeder vertelde dat ik waarschijnlijk in de bieb zou zitten. 'Mijn moeder stond erop om even te kijken of het gelukt was met je laptop'. Yasmin keek net als Hannibal in the A-team: I love it when a plan comes together. Ik wilde Yasmin het liefst aan haar haar trekken en naar beneden sleuren, maar gelukkig hield ik me in. Mijn broer en Youssef keken ondertussen of ze de laptop konden maken. Opeens waren alle rollen verandert: mijn broer had een date met Youssef en ik was het vijfde wiel. Heel afentoe keek Youssef mijn kant op en schonk me zijn Prodent lach.

In mijn hoofd zou de date heel anders zijn verlopen. Youssef zou vertellen dat hij me gemist had en al die tijd mij niet durfde te benaderen, bang om afgewezen te worden. Ik zou in eerste instantie heel hard-to-get doen en uiteindelijk toegeven aan mijn gevoelens. Hij zou vervolgens op zijn knieeen gaan en mij ten huwelijk vragen. En omdat hij geen ring bij zich zou hebben, zouden we onze verloving bezegelen met een ring uit de snoepautomaat. We zouden naar Bakker Bart gaan, lekkere taartjes eten en lachen om mijn stomme grapjes. Ik ben een dromer. Een onrealistische dromer. Ik leefde in een grote bubbel, waar alles perfect leek, en die bubbel werd leeggeprikt door Yasmin. Zij was degene die mijn hele date had verpest. Even dacht ik dat ze het allemaal oprecht bedoelde, maar die gedachte liet ik al gauw varen, nadat ze het nodig vond om het kopje thee 'per ongeluk' over me heen te gooien. Ik zat daar dus met een gigantische grote bruine vlek op mijn jasje.

Yasmin zat bijna op Youssefs schoot, iedereen vermaakte zich prima, behalve ik. Ik wilde weg, weg naar de Albert Heijn en mezelf volproppen met calorieën. Ik had ongelofelijk zin in een licht geroosterd broodje met witte chocolade pasta, aardbeitjes er op en bestrooien met poedersuiker. Hoe kon ik op dat moment aan eten denken terwijl Youssef van mij werd afgenomen??! Ondertussen smste ik Faatje dat ze naar boven moest komen. Ik kon wel een schouder gebruiken om op te huilen. Terwijl ik mijn tas aan het reorganiseren was en alle prulletjes had weggegooid, vroeg mijn broer waar ik heen ging. Ik antwoordde lichtelijk geirriteerd dat ik naar de disco zou gaan. Als mijn broer wist dat ik geirriteerd of chagrijnig was, dan kon hij daar uren over doorgaan. 'Je bent chagrijnig he? Jaaaa, ik zie het! Woooooow Sofia, grafkop! Chagrijn! CHA-GUH-RIJN.' Yasmin deed vrolijk mee.. Gelukkig nam Youssef het op dat moment voor me op door te zeggen dat ze niet zo kinderachtig moesten zijn.

Faatje was inmiddels gearriveerd en ik stond op om afscheid te nemen van de rest. Mijn broer gaf me een por in mijn zij en zei hij gewoon aan het dollen was. Youssef gaf aan dat hij thuis verder zou kijken wat er precies mis was met mijn laptop. Ik vond het prima.. misschien betekende dat wel dat hij een vervolg wilde van onze date.. en dit keer ALLEEN wij tweetjes. Ik liep samen met Faat richting de liften. Youssef gaf me een knipoog, mijn broer zwaaide en Yasmin riep heel vrolijk dat ze strakjes thuis zou komen. De liftdeuren gingen dicht en ik barste in tranen uit. Misschien overdreef ik wel een beetje, maar op dat moment voelde het alsof ik door mijn roze bubbel werd leeg geprikt.

Misschien was het tijd om Youssef los te laten en accepteren dat hij nooit op iemand een meisje zou vallen die 3 maatjes groter was dan hij. Zucht... Hoe ga ik dit overleven?

Shocking smsje!

Lieve lezers,

Ik weet dat ik veel te lang heb gewacht op het plaatsen van het vervolg op mijn mislukte eerste date met Youssef. Maar heb het zo druk gehad met het leren voor mijn tentamens. En misschien heb ik het stiekem ook wel een beetje bewust uitgesteld, omdat ik met het typen van dit stuk weer geconfronteerd wordt met wat er allemaal gebeurd is.

Nadat ik heel geconcentreerd keek naar hoe Youssef het zeefje in zijn kopje bewoog en vervolgens op zijn kopje had neergelegd, begreep ik pas dat het zeefje dus als theezakje diende. Dus eigenlijk een soort moderne zeef. Ik snap niet waarom mensen het zo ingewikkeld moeten maken. Waarom zou je een hele zeef in je kopje gebruiken als je ook theezakjes hebt? Youssef vroeg of mijn thee niet koud was geworden. Mijn thee smaakte naar ijsthee.

Youssef wilde al snel ter zake komen en vroeg naar de defecte laptop. Ik moet toegeven dat ik me wel een beetje schuldig voelde. Hij had waarschijnlijk een middag vrij moeten nemen om naar een laptop te kijken die rijp was voor de sloop. Weet je wat zo raar was.. het klikte zo goed tussen ons. Youssef lachte om mijn stomme grappen en ik kon alleen maar verdrinken in zijn prachtige ogen. De bieb werd verlicht door zijn lach. Op sommige momenten hoorde ik niet meer wat hij zei, het enige wat ik deed was verdrinken. Youssef trok een diepe rimel in zijn voorhoofd als hij in gedachten was verzonken. Vlak onder zijn kin had hij een litteken, maar dat maakte hem juist nog mooier dan hij al was. Ik wilde graag weten wat het verhaal was achter zijn litteken, maar daar kreeg ik jammer genoeg niet de kans voor.

In mijn broekzak voelde ik mijn mobieltje continue trillen. Ik keek vluchtig en zag 4 gemiste oproepen van Faatje. Faatje en ik hadden de afspraak gemaakt dat ze me alleen zou bellen als er iets zou zijn. Bij 4 gemiste oproepen maakte ik me wel een beetje zorgen. Ik smste Faatje wat er was en kreeg binnen een minuut een smsje terug: 'Yasmin en je broer zijn hier, ga weg daar!'

Een ongestelde poes

20 oktober 2012

Een ongestelde poes

Ik voelde mijn mobiel in mijn tas trillen. Het zal vast Youssef zijn, dacht ik. 'Hey Sofia, ben er al, wil je ook een kopje thee?' Ik voelde mijn spaghetti benen alle kanten opgaan. Wat was hij romantisch zeg. Ik zag al helemaal voor me hoe wij tussen de boeken zaten en diepe gesprekken met elkaar voerden. Ik voelde me zo zweverig, zo happy, intens gelukkig. Ik probeerde alles in me op te nemen. Alles wat ik zag en voelde. Dit zou ik later aan mijn kinderen vertellen. Ik zou ze vertellen hoe hun vader in de bieb voor mij is gevallen. Ik stuurde een smsje terug waarin ik zei dat ik wel zin had in een kopje thee. Weet dat het heel erg wanhopig klinkt in jullie oren, maar in op dat moment zat ik van alles te plannen in mijn hoofd. Stel je voor we zouden gaan verloven. Ik weet niet eens welke ziana of negaffa hot it. En trouwens wat is het verschil tussen een negaffa en een ziana? Ik kom namelijk zelden op bruiloften en als ik er ben, dan sta ik meestal in de keuken te helpen... en ehh soms ook eten. Het uitzoeken wie hot is en wat de nieuwste trends zijn op het gebied van Marokkaanse bruiloften komt op mijn to-do-list.

Na 10 minuten arriveerden we bij de bieb. Faatje controleerde of alles goed zat en we namen afscheid. Zij zou beneden zitten en ik raapte alle moed bij elkaar, nam een diepe zucht en liep de trap op. Shit, vergeten te vragen op welke verdieping Youssef zou zitten. Ik besloot hem te bellen. Bellen is immers sneller dan een WhatsApp berichtje. Aan de andere kant van de lijn hoorde ik zijn mannelijke stem klinken. Jullie denken vast: d'oh mannelijk, hij is toch een man? Ja, maar je hebt een mannenstem en een MANNENSTEM. Pff, ik kwam gewoon niet uit mijn woorden. Nadat ik ophing sprak ik mezelf moed in: u can do this Sofia. Gewoon blijven volhouden dat je laptop stuk is. Tweede verdieping, aan de rechterkant. De zenuwen gierden door mijn lijf. Het was gewoon niet normaal! Ik heb me nooit zo zenuwachtig gevoeld. Ik stond nog liever in een overvolle Arena. Ik kreeg ondertussen een lief smsje van Faat: 'gewoon jezelf zijn, het wordt vast leuk en als er iets is, ben beneden. Kus!'. Gewoon mezelf blijven? Are you out of your mind?! Helemaal mezelf zijn ben ik alleen hier. Alleen hier durf ik mezelf te zijn. Bij Youssef zal dat vast ook wel komen.... nadat we 1 jaar getrouwd zijn. Als ik dat meteen zou zijn, dan zou hij een scheiding aanvragen, denk ik.
En daar was hij.... Jullie kennen vast wel romantische scenes uit films waarin twee koppels elkaar na lange tijd weer zien... en op de achtergrond hoor je prachtige achtergrondmuziek. Zo was dat zaterdag ook. In mijn hoofd speelde het nummer van de reclame Trésor by Lancome af. Voor degene die dit nummer niet kennen:


http://www.youtube.com/watch?v=XvmHj...eature=related

Dit nummer heb ik jaren op mijn telefoon staan. Elke keer als ik in de trein zit of aan het lopen ben fantaseer ik over Youssef. Ik fantaseer dan dat ik Kate Winslet ben en hij de man is in de commercial. We vliegen elkaar in de armen, beloven elkaar eeuwige trouw en worden samen oud en gelukkig. Hij had een spijkerblousje aan, een stoppelbaardje en zijn haar zat een beetje messy, maar dat maakte zijn hele look juist leuker. Ik houd namelijk niet van mannen die er zo gelikt uitzien. Toen ik Youssef begroette en mezelf hoorde praten kon ik wel door de grond zakken. Ik klonk als een ongestelde poes.

Goed, ik schoof aan en hij zette zijn boeken weg. In het eerste halfuur waren we eigenlijk meer aan het praten. We hadden het over koetjes en kalfjes. 'Drink gauw je kopje thee op, want anders word je thee koud'. Het kopje thee was me niet eens opgevallen, ik was verdronken in zijn ogen. Nou, hier komt de eerste blunder. Mijn moeder en eigenlijk heel de familie noemt mij altijd een boerin. Ik snap nu eigenlijk wel waarom. Toen Youssef het kopje thee naar me schoof zag ik een heel raar ijzeren ding met gaatjes. Ik wist gewoon niet wat het was. Youssef had zijn kopje thee al op, dus kon ook niet kijken naar wat hij met dat ding deed. Op dat moment deed ik alsof ik totaal niet nerveus was, maar pff ik stresste me daar letterlijk kapot. Achteraf kon ik mezelf wel op mijn kop slaan.... het was een zeefje.

Ik had hiervoor nooit gezien. Misschien ben ik gewoon heel dom, maar ik drink mijn thee gewoon op de ouderwetse manier. Gewoon met een theezakje en een lepeltje. Gelukkig heb ik mezelf er wel uit kunnen redden, want uiteindelijk bood ik aan om een kopje thee voor hem te halen. Op die manier kon ik afkijken hoe zo'n zeefje precies werkt.

Spaghetti benen

20 oktober 2012

Spaghetti benen

Even leek het erop dat mijn dag verpest zou worden. Mijn moeder heeft liever dat ik thuis blijf als we familie over de vloer krijgen. Ik had natuurlijk ruim van te voren aangegeven dat ik zaterdag niet thuis zou zijn. En natuurlijk had ik graag open kaart willen spelen met mijn moeder. Ik had zo graag willen zeggen dat haar toekomstige schoonzoon mijn laptop zou repareren. Mijn moeder heeft een hele andere kijk op de liefde en alles wat daarbij komt kijken. Volgens haar moet ik trouwen met een man die een lange baard heeft en broeken boven zijn enkels draagt. Dat is dé perfecte man voor mij. Ze zeurt eigenlijk al jaren dat ik met Hamid moet trouwen. Hamid is de zoon van de Imam in de moskee. Elke ochtend krijg ik te horen hoe geweldig Hamid is en hoeveel soerats hij uit zijn hoofd kent. Hij is mijn type gewoon niet. Bovendien heb ik Hamid vorig jaar betrapt tijdens het zoeken van zijn tong in iemands mond. Sindsdien kijk ik eigenlijk met hele andere ogen naar hem. Ik ben natuurlijk ook niet moeders mooiste en ik weet heus wel dat je uiteindelijk met een partner eindigt die een beetje op jouw niveau zit. Maar Hamid is gewoon niet van mijn niveau. Naast hem voel ik me de Melanie Knauss naast Donald Trump, de Jeniffer Lopez naast Marc Anthony, de aardbei naast de jara fruit.

Terug naar zaterdag.. Ik weet niet waarom, maar had opeens heel slecht voorgevoel. Als mijn tante en Yasmin in de buurt waren dan gaat altijd alles mis. Mijn moeder riep me 2 keer naar beneden, pas na de derde keer gaf ik gehoor aan haar stem. Terwijl ik naar beneden liep, riep Faatje heel zacht dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Zij zou me dekken als dat nodig zou zijn. Ik liep de woonkamer binnen en groette mijn tante en nicht met de gebruikelijke vier kussen. Het was alweer een lange tijd geleden dat we elkaar hadden gezien. Mijn tante maakte een opmerking over mijn figuur. Ik moest volgens haar meer eten, want een maatje 36 zou bij mij niet passen. In de keuken maakte ik de na3na3 thee (muntthee) klaar en vulde de etagere met koekjes, nootjes en andere lekkernijen. Ik dronk een glaasje mee en stond op om naar boven te gaan. Faatje had vast mijn laptop in de tas gedaan. We liepen samen naar beneden. Mijn tante vroeg waar ik heen ging. Mijn moeder vond het nodig om te vertellen waar ik heen ging. Tante Khadija is een gesloten persoon en vertelt eigenlijk heel weinig over haar eigen dochter.. behalve dan dat ze geweldig is. Yasmin bekeek me van top tot teen en zei: 'ga je zo de deur uit?'. Normaal draag ik zelden nette blazertjes, ik vind ze namelijk niet zo lekker zitten. Het liefst draag ik boyfriens jeans met XXXL truien waar ik kan verdwijnen en afgetrapte All Stars. Het was haar blijkbaar opgevallen dat ik er anders uitzag dan normaal. Ik negeerde haar opmerking, nam afscheid van mijn moeder en liep samen met Faat richting de keuken. Faat schonk zichzelf een glaasje thee in, ondertussen ging ik door mijn tas heen om te controleren of ik alles bij had. Ik ben dus echt een stresskip. Eigenlijk ben ik dat met alles. Als ik bijvoorbeeld weet dat mijn bus om 10:10u vertrekt in de ochtend, dan sta ik er al om 09:55 (lees: de bushalte is maar 2 minuten op loopafstand van mijn huis). Ik kan ook bijvoorbeeld ook in de stress schieten als ik bij de kassa sta en al mijn spullen snel in de tas moet doen en ik de ogen in mijn rug voel prikken van gehaaste klanten. Maar ook als ik op een overvolle station loop en mensen vanuit de bus zie kijken. Of als je langs een groepje Marokkaanse jongens loopt. Op de een of andere manier kan ik niet meer lopen. Mijn benen lijken dan opeens op spaghetti, ze zwieberen alle kant op.

Youssef en ik hadden afgesproken in de bieb. Ik vond het eigenlijk wel een goede plek en ergens ook wel romantisch. Het heeft wel wat, zo.. tussen al die boeken, hij en ik. Faatje en ik hadden besloten samen te gaan. Zij zou uiteindelijk ergens anders zitten en ik zou naar Youssef gaan. De bieb was niet zo heel ver van mijn huis en het was wel lekker weer, dus we besloten te gaan wandelen richting de bieb.

The big day!

16 oktober 2012

The big day!

Het was eindelijk 13 oktober 2012. De dag waar ik dagen naar had uitgekeken. Ik had alles natuurlijk tot in de puntjes voorbereid. De laptop was zo goed als stuk. De eigenaar vertelde dat hij er ooit koffie overheen had gemorst. Hij begreep niet goed waarom ik die hele afstand had gereisd voor een kapotte laptop. Dat was een goede vraag, want eigenlijk begrijp ik nog steeds niet waarom ik al die moeite had gedaan. Voor alle zekerheid heb ik zaterdagochtend een eitje gebakken op de laptop. Just in case.. Ja weet je, Youssef kan gewoon bijna alles maken en stel je voor dat alles voor niks geweest zou zijn? Deze laptop moest gewoon onherstelbaar zijn.

Weten jullie nog toen ik dat mailtje had ontvangen? Ik vond het allemaal maar vaag en het tijdstip was veel te vroeg. Ik heb een mailtje gestuurd... In het mailtje schreef ik dat het tijdstip mij niet goed uitkwam en of we het konden verzetten naar 14:00 u. Ik kreeg kort daarop een reactie terug met 'dat is goed! Whatsapp me maar op dit nr hoe, waar, wat enz.' Ik heb dat mailtje honderd keer gelezen. Dit moest Faatje weten! Ik had haar gebeld en vertelt dat ik het nummer van Youssef had. Ik had een hele scenario in mijn hoofd: stel je voor dat ik hem op een dag zou bellen en ik zou net doen alsof ik verkeerd verbonden ben... Als we dan een tijdje (lees: minimaal 1 jaar) contact houden (in de tussentijd is hij namelijk gevallen voor mijn stem), dan is het voor hem moeilijk om mij los te laten. Hij zal van me houden om wie ik ben en niet hoe ik er uit zie. Mocht het dan ooit tot een ontmoeting komen, dan zou hij niet opmerken dat ik een maatje meer heb. Hij is immers voor mijn innerlijk gevallen, niet voor mijn uiterlijk. Dit heb ik aan Faatje vertelt en haar gezichtsuitdrukking sprak boekdelen. Got love for this girl. Ondanks alles steunt ze me door dik en dun.

Goed, zaterdagochtend belde Faatje aan. Ze zou me helpen met het uitzoeken van een outfit. Het was haar gelukkig ook opgevallen dat ik een beetje afgevallen was. Een beetje, want ik heb me wel flink volgevreten de afgelopen dagen. Trouwens nu ik dit typ wilde ik het volgende met jullie delen.. Bakker Bart bestaat 35 jaar en dat vieren ze door heel veel korting. Ik heb vandaag een bakje roomsoesjes ingeslagen en 5 kersenflappen. Heerlijk! Ik had graag een paar (niet alles, want als het om eten gaan ben ik zjoe3 for life!) soesjes jullie kant op willen sturen.

Anyway, waar was ik.. O ja, mijn outfit. Ik had uiteindelijk gekozen voor een zwart tuniekje, turquoise blazer en spijkerbroek. Gewoon heel simpel dus. Sommigen van jullie dachten dat ik een jelleba aan zou trekken. Ik ben misschien niet zo modebewust, maar een jelebba in dit weer en naar een eerste date is toch een beetje not done. Ik controleerde voor alle zekerheid of ik alles bij me had: laptop check, spiegeltje, maandverband (heel belangrijk), zakdoekjes (super belangrijk, met dit weer komt het snot uit mijn neus druppelen). Dat laatste is mij trouwens een keer overkomen in de trein. Ik had geen zakdoekjes in mijn tas en raakte lichtelijk in paniek. Je kan wel de hele tijd snuiten, maar op een gegeven moment is dat heel storend voor anderen. Ik vind het zelf ook heel storend om iemand de hele tijd te horen snuiven. Ik ga maar niet vertellen hoe dat is afgelopen. Ik heb ervan geleerd en neem nu altijd zakdoekjes mee.

Faatje controleerde of alles goed zat en gelukkige was alles goed. Beneden hoorde we de deurbel gaan. Ik hoorde mijn moeder de voordeur opendoen en de hele tijd 'merhba' (welkom) roepen. We wisten niet wie het was en eigenlijk interesseerde het me ook niet. We stonden op de gang stiekem mee te luisteren. Ik hoorde haar heksenstem al vanaf boven. Het was mijn tante en mijn lieftallige nicht Yasmin.

Terugblik zomer 2010: hier heb je mijn hart, eet het op!

16 oktober 2012

Hier heb je mijn hart, eet het op!

Ik heb Youssef die zomer weinig gezien. Hij ging vaak weg met mijn broer en ik hoorde ze vlak voor het ochtendgebed binnenkomen. Dit klinkt misschien erg wanhopig, maar ik weet nog dat ik regelmatig de wekker om 03:30 uur zette. Zijn stem horen en weer in slaap vallen. Soms was het niet nodig, mijn gepieker hield me tot in de late uurtjes wakker. Ik herinner me dat we aan de ontbijttafel zaten, alleen Yasmin en ik. Ze zei dat ze heus wel doorhad hoe ik naar hem keek en dat ik niet moet denken dat iemand zoals Youssef naar mij zou omkijken. Ik deed alsof het mij niks deed, wilde namelijk niet de indruk wekken dat ik iets voor hem voelde. Maar toen begon ze in geuren en kleuren te vertellen hoe zij de avond met Youssef had doorgebracht. Dat was dus de dag dat mijn lieve tante (not!) me had opgesloten. Ze vertelde dat ze nummers hadden uitgewisseld en dat Youssef haar in Nederland wilde zien. Ik werd er werkelijk misselijk van. Hoe kon ze mij dit aandoen? Ze had toch al een vriend? Ik wilde alles weten, maar gelukkig hield ik me in. Als ik dingen zou vragen dan zou ik haar gevoel bevestigen en dat wilde ik niet. Niemand mocht namelijk weten dat ik iets voor Youssef voelde, vooral Yasmin niet.

De dagen die hierop volgden spendeerde ik in mijn eentje op het dakterras. Ik had geen behoefte aan mensen om me heen. Mijn tante bracht continue lekkere gebakjes van de bakkerij naar boven. Al de hele vakantie probeerde mijn tante mij te vetmesten. Soms lukte het, maar de laatste weken van de vakantie hield ik me gelukkig in. Ik was veel kilo's kwijt en voelde me - ondanks het feit dat ik lucht voor Youssef was - goed in mijn vel. Lichamelijk gezien, maar geestelijk was ik wel een beetje (heel erg) kapot. Het was alsof mijn hart in duizend stukjes was gebroken.

Als jullie vertel dat ik op het dakterras zoveel berekeningen heb gedaan over Youssef en ik. Kijk: Youssef + Sofia = 1x Y, 2x O, 3x S, 1x E, 2x F, 1x I, 1x A. Dus als je alle cijfers bij elkaar optelt kom je uit op: 1 + 2 + 3 + 1 + 2 + 1 = 10. Dus onze relatie zou 10% slagingskans hebben. Dat is best weinig, maar beter dan 0%. Maar 10% van 100% is niks.

Yasmin had gelijk. Zelfs onze namen passen niet bij elkaar. Maar goed, eigenlijk is het ook mijn schuld. Het was alsof ik tegen Youssef had gezegd: hier heb je mijn hart, eet het op!

Okay, jullie denken vast: get over it! Ja, dat deed ik opeen gegeven moment ook. Ik bracht mijn dagen door met lezen en afentoe verdrinken in mijn eigen tranen. Het ging wel oké... De laatste dag in Marokko was zo speciaal. Ik lag alleen op het dakterras en keek naar de sterren. Op een gegeven moment hoorde ik de deur open gaan. Ik stond gauw op en deed mijn hoofddoek om. In ons huis liepen namelijk ook neven in- en uit. Ik kon niet goed zien wie er stond, want het was pikdonker.. Ik vroeg wie er was en opeens hoorde ik zijn stem. Het was Youssef! 'Sorry, ik wilde je niet laten schrikken', zei hij. We hadden de hele nacht gepraat over alles en niets. Over school, werk, het leven, de sterren, eten, alles..Hij vroeg waarom ik die ene dag niet mee was gekomen. Het was hem dus wel opgevallen dat ik er niet was. Dat zegt wel iets, dacht ik toen. Yasmin had hem wijsgemaakt dat ik me niet goed voelde en om die reden thuis was gebleven. Begrijp tot op de dag van vandaag niet waarom ze mij dat geflikt heeft. Ik was en ben nog steeds geen concurrente voor Yasmin, maar blijkbaar voelde mijn tante en Yasmin dat wel zo aan. 'Je bent een bijzondere dame, Sofia.' en met die woorden sloten wij de avond af. Ik wilde zo graag weten wat hij met bijzonder bedoelde. Bijzonder mooi, bijzonder dik of bijzonder lelijk? Ik ging meteen googlen wat bijzonder nu eigenlijk betekende. Wat is bijzonder? Bijzonder gebruik je wanneer je een bepaald woord wilt versterken. Ik wilde Youssef vragen wat er achter bijzonder komt, maar dacht nee dat is een beetje TE. Dan zou hij denken dat ik een gek ben.

Ik kon het allemaal nog steeds niet bevatten en heb nog heel lang wakker in bed gelegen. Dit was de eerste keer dat we elkaar lang hadden gesproken. Op een dag worden wij samen heel erg gelukkig... I can't wait!

Terugblik zomer 2010: opgesloten in eenzaamheid

11 oktober 2012

Opgesloten in eenzaamheid

De dag waar ik weken naar had uitgekeken was eindelijk aangebroken. Ik had mijn kleertjes de avond ervoor al klaargezet: mijn nieuwe jelleba en een gebroken witte hoofddoek. Mijn ogen gesloten, fantaserend over Youssef. In mijn gedachten herbleefde ik alles weer opnieuw. Onze eerste ontmoeting in de boot, zijn lach, zijn prachtige ogen, zucht! Mijn broer belde mijn moeder op om door te geven dat ze er over 1 uurtje zouden zijn. In de tussentijd kleedde ik me snel aan en maakte mezelf lichtjes op. Om stipt 15:00 uur (zelfs de tijdstip is me bijgebleven) hoorde we getoeter buiten. Mijn oom deed de garage open en daar stond hij. Toen ik hem zag staan, stond mijn wereld even stil.

Hij zag er ontzettend goed uit en dat was Yasmin ook niet ontgaan. Ze lachte overdreven veel en ze greep elk moment aan om met Youssef in gesprek te gaan. Ik voelde een lichte steek van jaloezie, maar probeerde het niet te laten merken. Later op de avond zaten mijn broer, Youssef, Yasmin en ik op het dakterras (sta7). Ik probeerde intens te genieten van elk moment dat ik met Youssef had en ook al spendeerde we die momenten niet alleen. Ik was gelukkig. Mijn tante Khadija riep me naar beneden en vroeg of ik haar wilde helpen met het openen van haar koffer. Ik begreep niet goed waarom ze mijn hulp nodig had, ze heeft toch zelf een dochter en bovendien kan iedereen een koffer openen. Uit respect liep ik met haar mee.. Nee ik lieg, niet uit respect, maar meer om te voorkomen dat ze weer zou klagen bij mijn moeder en de rest van de familie. Het leek alsof er gerommeld was aan de code van de koffer. Mijn tante mompelde dat ze even iets zou halen. Ik hoorde deur achter mij dicht vallen en ik hoorde hoe de deur op slot werd gedraaid. In eerste instantie dacht ik dat het een van mijn kleine neefjes waren die een grapje probeerde uit te halen. Aan de andere kant van de deur hoorde ik niemand. Het lukte me niet om de deur open te krijgen. Ik klopte op de deur, riep of er iemand in de buurt was, maar niemand deed open. Het was stil. Na een uur viel alles op zijn plek. Mijn tante had dit met opzet gedaan. Maar waarom? Mijn claustrofobie sloeg toe, ik raakte in paniek. Het leek wel alsof alle muren op me afkwamen. Ik probeerde mezelf gerust te stellen. Er zal wel iemand naar me zoeken.

Rond middernacht hoorde ik mijn tante Khadija aan de andere kant van de deur. Mijn moeder en tante stonden in de deuropening. Ik zag aan mijn moeders gezicht dat ze zich zorgen had gemaakt. 'Gelukkig is je tante naar de slotenmaker geweest om de sleutel te maken, hij was namelijk afgebroken in de sleutelgat'. Ik had uiteindelijk 3 uur in een muf hok gezeten. Toen ik later vroeg waar de rest was, vertelde mijn tante Khadija met glinsterende ogen dat Youssef, mijn broer en Yasmin naar de boulevard waren gegaan. 'Ga maar slapen, je hebt je rust nodig.. Zij zullen waarschijnlijk laat thuis komen', waren haar woorden. Rond 03:00 uur snachts hoorde ik ze met veel gelach thuis komen. Op dat moment voelde ik me zo eenzaam en leeg en dat gevoel wens ik werkelijk niemand toe.. zelfs Yasmin niet. Dit is niet hoe ik mijn laatste week met Youssef had verwacht. Misschien moest ik accepteren dat een man als Youssef nooit op mij zou vallen en had mijn tante Khadija gelijk.

Is dit hoe liefdesverdriet aanvoelt? Er moet liefde aan vooraf zijn geweest wil je uberhaupt spreken over liefdesverdriet. Tussen mij en Youssef was er niks. Misschien was het de eenzaamheid die me parten speelde.

Terugblik zomer 2010: how to disappear?

11 oktober 2012

How to disappear?

Nog voordat ik de sleutel in het slot plaatste hield Yasmin me tegen. 'Je houd je bek dicht tegen mijn moeder', siste ze. Ik deed alsof ik het niet hoorde en liep door naar boven. Die avond sloot ik mezelf op in mijn kamer. Ik had even geen zin in geforceerd sociaal doen met de rest van de familie. Rond 23:00 klopte mijn moeder op de deur en zei dat het hashouma (not done) was om niet gedag te zeggen tegen de rest van de familie. So what? Ik zou ze toch nog zien. Ik liep met grote tegenzin mijn moeder achterna en groette al mijn tantes en nichten. Terwijl ik mijn tante Khadija groette met een kus op haar voorhoofd, vertelde mijn moeder dat ik in slaap was gevallen omdat ik me niet goed voelde. Ik heb nooit begrepen waarom we nooit elkaar tegen elkaar konden zijn. Ik was niet ziek, maar had gewoon geen zin. Waarom kun je dat niet gewoon hardop zeggen? Tante Khadija vroeg of ik nog last had van mijn knieeen. Ik keek haar verward aan... 'Yasmin zei dat je niet meer verder wilde winkelen omdat je last had van je knieën. Ik weet wel waarom. Ik heb ooit een vrouw uit Amerika op TV gezien wiens bovenlichaam te zwaar was voor haar knieën. Op haar 30e moest ze in een rolstoel zitten, omdat haar knieën het gewicht van haar bovenlichaam niet meer konden dragen. Over een paar jaar zit jij ook in een rolstoel, Sofia'. Ik keek Yasmin aan en zag haar vermakelijk kijken. Mijn moeder sloeg haar handen ineen en zei dat ze niet meer wist wat ze met me aan moest. Ik wilde stilletjes verdwijnen..

Toen ik die avond in bed lag spookte er allerlei prangende vragen door mijn hoofd. Wat als Yasmin voor Youssef zou vallen? Yasmin liet met haar prachtige verschijning menig mannenhart sneller kloppen. Wat als....?

Terugblik: zomer 2010

9 oktober 2012

Even terug naar de zomer van het jaar 2010. De zomervakantie in Marokko was voor mij hel op aarde. Jullie kennen het vast wel: je zit de hele dag thuis en het enige wat je doet is familie ontvangen en doen alsof je perfect bent.

Het enige wat mij overeind hield was Youssef. Oké, dit klinkt raar, maar mijn dromen kon niemand van mij afpakken. Ik fantaseerde over Youssef, over hoe het zou zijn als we samen op vakantie waren en hij mijn hand vastpakt en me vertelt dat hij de gelukkigste man is met mij aan zijn zijde. Mijn gedachten werden al gauw verstoord door mijn Tante Khadija en haar dochter Yasmin. Ze waren net gearriveerd en zouden drie weken bij ons logeren. Fijn, alsof het allemaal niet erger kon worden. Tante Khadija woont ook in Nederland en was dat jaar ook op vakantie in Marokko. Familie kies je helaas niet uit.. anders had ik haar allang ingeruild. Ik had (nog steeds) een bloedhekel aan dat mens. Ze vond het altijd nodig om over mijn gewicht te praten. Sofia je krijgt suikerziekte op je 22e, je hebt zelfs striae op je voorhoofd, degene die met jou trouwt zal vast ook dik zijn... Haar dochter Yasmin was op alle fronten perfect. Ik werd dan ook vaak met haar vergeleken. Of nou ja, eigenlijk werd mij continue vertelt dat ik meer op Yasmin moest lijken. Yasmin is lang, slank, heeft mooi lang en dik haar. Mijn tante Khadija vertelt elk jaar dat ze 100 aanzoeken krijgt als ze in Marokko waren geweest. Ik moest het doen met de aanzoek van Ahmed. Ahmed heeft geen tanden, woont in Marokko (is tevens mijn achterneef) en wilde met me trouwen zodat hij naar Europa kon komen. Maar ja, dat telt niet als aanzoek, toch?

Afijn, mijn broer en Youssef verbleven de eerste 3 weken van de vakantie in Tetouan. Ze zouden de laatste 2 weken bij ons in Tanger verblijven. Ik verheugde me er zo erg op! Ik moest er goed uitzien... en dus besloot ik te gaan sporten op het dakterras (sta7). Na 2 weken voelde ik me lichter en beter in mijn vel. Ik merkte dat mijn kleding een beetje wijder was gaan zitten en mijn 2e kin viel nu veel minder op. Mijn tante Khadija zag dit en vroeg continue tijdens het avondeten of ik me wel goed voelde. Ze vertelde aan mijn moeder dat ze zich zorgen maakte... Ik zag er blijkbaar niet dik genoeg uit.


Nog een week te gaan en ik zou Youssef eindelijk zien. Ik had een mooi tintje, voelde me een paar kilo's lichter en kon zowat mijn tenen weer zien! Trouwens, mijn tenen konden wel een pedicure gebruiken. In de laatste week gingen mijn nichtje Yasmin en ik alleen winkelen in het centrum van Tanger. Dit was de eerste keer dat ik alleen naar buiten ging om te winkelen. In de weken hiervoor gebeurde dat alleen met mijn vader, oom of moeder. Mijn moeder hield niet van drukte, dus ben niet veel buiten geweest. Yasmin had een maxi jurk aan met een vestje. Bij ons was het een beetje not done om met blote armen rond te lopen, maar het vestje verdween zodra we de hoek om waren. Ik zag hoe alle mannen naar ons keken.. of naja naar Yasmin. Ik voelde me zowat onzichtbaar. Ze pakte een spiegeltje uit haar tasje en keek of haar lippen voldoende lipgloss hadden. Mijn oog viel op een winkeltje die jelebba's verkocht. Ik vroeg Yasmin of we even naar het winkeltje konden gaan. Ze vond het oke, zolang het maar niet te lang duurde, want we moesten nog 3 rondjes lopen. Ik vond een prachtige jelebba. Het was liefde op het eerste gezicht, deze zou ik dragen als Youssef zou komen. Youssef zou 1 week bij ons komen logeren. Ik had natuurlijk alle outfits voor elke dag klaargezet, maar had nog geen outfit voor de eerste dag.

Nadat we de jelebba hadden gekocht wilde ik meteen naar huis. Ik wilde mijn jurk passen, mijn make-up uitzoeken en gewoon ja.. fantaseren, dromen.. Ik wilde gewoon alleen zijn met mijn jelebba. Yasmin wilde niet naar huis. Ze schreeuwde dat ik een jaloerse dikzak was en dat ik moest oprotten. Ik had haar laatste avond verpest. Onderweg naar huis stopte er een auto langs de kant. Er kwam een lange kerel uit de auto stappen en liep op Yasmin af. Hij omhelsde haar en zij kuste hem hierop innig terug. Hij vroeg haar of ze mee wilde komen, maar ze vertelde hem dat ze niet kon omdat haar dikke nichtje naar huis wilde gaan. Op de terugweg naar huis hebben we geen woord met elkaar gewisseld. Het kon me eigenlijk niets schelen. Haar woorden deden me niets, ik was er onderhand immuun voor geworden.

Een grote grijns verscheen op mijn gezicht. Ik verheugde me op de komst van Youssef. Op dat moment voelde ik me het gelukkigste meisje op aarde.

Het mailtje van Youssef

8 oktober 2012

Net even met Fatima (mijn vriendin) aan de telefoon gehangen. Paar aantekeningen gemaakt bij het mailtje..

12:00 uur gaat 'em niet worden, veel te vroeg. En trouwens wat moet je dan eten? Lunch of ontbijt??? Veel te ingewikkeld! Enne, aan mijn broer geven? HELL NO!

Oh en heb een het woordje 'proberen' omcirkeld. Is toch wel heeeel lief dat hij een laptop wil maken voor mij? Van alle vrouwen in de wereld koos hij mij. Hij koos ervoor om MIJN laptop te maken. Zucht, butterflies <3

Faat zegt dat het helemaal niks zegt, maar voor mij zegt dit alles. We moeten ergens beginnen he, toch?

Vervolg terugblik zomer 2010: mijn eerste ontmoeting met Youssef

8 oktober 2012

Mijn moeder gaf me een een Aldi zak vol eten voor een heel jaar. We namen plaats in een hoekje. Ik keek om me heen, in de hoop een glimp van Youssef op te vangen. Mijn ouders vielen ondertussen in slaap. Na 2 uur werd ik wakker geschud door mijn broer. Ik was blijkbaar in slaap gevallen. Nou, fijn.. Dit is echt niet hoe ik me mijn tweede kennismaking met Youssef had voorgesteld. Mijn mascara was uitgelopen en op mijn wang zaten sporen van chocolade kruimels waar ik blijkbaar op had geslapen.

Mijn broer plofte naast me neer en Youssef nam plaats naast hem. Ik was behoorlijk pissig op mijn broer. Waarom ga je twee uur zwerven op een boot?! Later begreep ik waarom.... Ze waren natuurlijk meiden gaan checken op het dek. Mijn broer dan he, Youssef lijkt me niet het type dat naar meisjes kijkt. Ik geloof namelijk niet dat Youssef op types valt die er helemaal opgedoft uitzien en elke zin eindigen met 'ewa je weet toch'. Nee ik weet niet, bitch!

Mijn broer viel in slaap en wij waren nog de enige die wakker waren. Dit zou misschien de laatste kans zijn om tegen hem te praten, alleen wij twee... dus raapte ik alle moed bijeen en vroeg hem wat hij zoal in het dagelijks leven deed. Ik herinner me niet goed meer wat hij precies deed. Hij deed in ieder geval iets ingewikkelds, iets met cijfers, iets op de universiteit, mohim iets wat veel verdient en alleen slimme mensen doen. Slim, knap, hooggeschoold.. Hij was perfect. Hij ís perfect. Ik hield van deze man.

Het gegiechel aan de overkant werd steeds luider en irritanter. Twee Marokkaanse meiden, ik schatte ze zo'n 22 jaar oud. Ik wil nu niet jaloers klinken, maar ze zagen er wel een beetje ordinair uit. Dikke khol, dunne wenkbrauwen, hoofddoek heel strak en dat was trouwens niet het enige wat strak zat. Dit zijn wel de vrouwen waar mannen op vallen. Ze moesten weg, stomme kutwijven.

Ondertussen vertelde Youssef over een saai project.. Boring! Ik deed natuurlijk alsof ik het allemaal heel erg interessant vond. Het liefst wilde ik horen dat hij stapelverliefd op me was geworden en dat hij deze zomer, wat zeg ik, VANDAAG NOG, om mijn hand komt vragen. Ze leefde nog lang, dik en gelukkig.. Lang duurde het niet. Kort daarop zag ik Youssef praten met dezelfde meiden die tegenover ons zaten. Ze hadden nummers uitgewisseld. Ik denk trouwens nog steeds dat Youssef het deed om mij jaloers te maken. Waarom zou hij het anders doen?

Goed we zijn nu twee jaar verder en eigenlijk heb ik in al die jaren Youssef altijd sporadisch gezien. Ik houd nog steeds van hem, vandaag nog meer dan gister en morgen meer dan vandaag. Ik kan eigenlijk best poetisch zijn! Misschien moet ik Youssef ook een heel romantisch gedichtje sturen. Anyway, ik moet me concentreren op de date! Ik ben zo nerveus, maar hopelijk slepen jullie mij er doorheen!

Terublik zomer 2010: mijn eerste ontmoeting met Youssef

7 oktober 2012

Ik heb op dit moment gemengde gevoelens over de date. Zou hij niet gewoon ingestemd hebben omdat hij misschien medelijden met me heeft? Misschien is het gewoon de shaytaan die tussen ons probeert te staan. Ik zal jullie een beetje vertellen over Youssef. Hij is al jaren bevriend met mijn broer, maar ik zag hem twee jaar geleden pas voor het eerst. Dat was toen we met de boot naar Marokko gingen. Ik woon thuis samen met mijn broer en ouders, de rest van het elftal is al getrouwd en heeft kinderen. Youssef vroeg destijds of hij met ons mee mocht rijden. Je kunt beter samen rijden, da's veiliger. Ik had een hele voorraad aan eten gekocht bij de Albert Heijn. Ja weet je, ik ben gewoon gek op de Appie. Appie heeft gewoon alles: is je studiefinanciering op? Koop euroshopper producten. Trouwens, ik koop zelden echte Coca Cola. Ik koop gewoon de euroshopper cola, smaakt hetzelfde. Het enige verschil is dat deze veel cheaper is.

Terug naar onze eerste ontmoeting. Ik houd er niet van om in de vakantie uit de auto te stappen en zogenaamd benen strekken. Mijn vader had destijds een busje en had de hele achterbank voor mezelf. Ben er de hele reis in blijven zitten. Weet je wat het is, als ik mijn benen zou strekken, dan zou ik me weer helemaal moeten opmaken, wallen wegwerken, beetje mascara op, mohim beetje fatsoeneren.. daar heb ik helemaal geen zin in. Laat me gewoon in de auto zitten tot Marokko. We waren in Spanje en mochten bijna de boot in rijden. Mijn vader vertelde meerdere malen hoe geweldig, leuk en slim Youssef was. Ik dacht alleen: jaja, whatever pa. Hij zal wel iets hebben wat hem verrot maakt. Kijk, bijna alle Marokkaanse mannen hebben IETS. En als ze niets hebben, dan zijn ze homo of getrouwd. Mijn vader riep dat ik de hele auto vergast had met mijn knoflook chips en dat het tijd werd dat ik uit de auto stap. Ik deed gauw een ander tuniekje aan, wat foundation op en bracht wat blush op. Ready to go. Wie weet kom ik hier mijn droomman tegen. Ik hoor weleens verhalen van meiden die nummers hadden uitgewisseld op de boot en zo zijn getrouwd. Ik hoorde mijn broer met iemand praten, zijn stem klonk als muziek in mijn oren.. Ik draaide me om en daar stond hij.... Youssef. Misschien was het onze eerste blik wat mij zo betoverd had. Een ding wist ik zeker: ik hield van hem. Ik weet het, het klinkt heel absurd, onrealistisch, maar het is wel zo. De dag dat onze ogen elkaar ontmoette is de dag dat mijn hart van Youssef is gaan houden. Ik schraapte mijn keel om de aandacht van Youssef te trekken. 'Oh en dit is mijn zusje'. Dus zo stel je je zusje voor? Op dat moment kon ik mijn broer wel een trap geven. Kifesh die 'OH'. Zo van: ja, hier is mijn zusje, net zo groot als de Comarit, hoe heb ik haar over het hoofd kunnen zien???

Ik wilde zoveel vragen aan hem, maar voordat ik het wist liepen mijn broer en Youssef richting het trapje naar boven.

Na 2 jaar ein-de-lijk een date!

6 oktober 2012

De deurbel ging. Wie kon het zijn? Mijn broer was nog geen uur de deur uit en hij zou nu al over de grens moeten zijn. PANIEK, PANIEK! Ik rende als een kip zonder kop door de woonkamer. Ik deed gauw de laptop terug op de plek waar hij hem had achtergelaten. Voordat ik de voordeur opendeed haalde ik een diepe zucht. En daar stond hij: Youssef. This time for real, geen fantasie, maar echt <3. Ik voelde mijn wangen rood worden. Youssef keek me met zijn felgroene ogen geamuseerd aan. Ik wilde me losweken van die doordringende blik, maar het lukte niet. Elke vrouw zou verdrinken in zijn prachtige ogen. Ik wist me nooit te gedragen wanneer hij voor de deur stond. Hij vroeg waar mijn broer was en ik hoorde mezelf houterig antwoorden dat hij naar Antwerpen was gegaan. Youssef wilde zich op dat moment omdraaien om weg te gaan, maar voordat ik het wist floepte ik zijn naam er weer uit: Youssef? Hij draaide zich om en keek me vragend aan. Ik vroeg hem of hij naar een laptop wilde kijken. Youssef maakt in zijn vrije tijd laptops.. Oke, nu niet denken dat het zo'n sulletje is die vrijdagavond op zolder zit met laptops. Hij maakt ze alleen als hij tijd heeft. En voor mij had hij tijd! Dit betekent iets, wat weet ik nog niet, maar iets is niet niets. We spraken een datum af en namen afscheid van elkaar. Ik deed de deur achter me dicht en rende door de woonkamer. Ik heb een date? IK HEB EEN DATE! Misschien niet helemaal gegaan zoals het moet, maar hé who cares. Ik moet nu trouwens wel bedenken hoe ik aan een kapotte laptop kom. Het liefst een die zo erg beschadigd is dat het misschien uren duurt voordat 'ie gerepareerd is. Hoe langer het duurt, hoe langer ik van mijn aanstaande man (hij weet het alleen nog niet) kan genieten!

In de badkamer bekeek ik mezelf in de spiegel. Ik snap nu wel waarom Youssef me geamusseerd aankeek. Ik had nog chocolade tussen mijn tanden. Maar hé, boeien! Als een man je op je lelijkst heeft gezien, dan kan het er alleen maar beter op worden. Nu maar gauw een outfit zoeken voor de date.

Ik belde mijn beste vriendin Fatima op. Wij kennen elkaar al 5 jaar en zij kent me als geen ander. Ik vertelde haar het goede nieuws. Anyway, maar ik denk dat zij mij ook een beetje Youssef misgunt. Ik krijg namelijk al 2 jaar te horen dat ik hem uit mijn hoofd moet zetten. Ik weet gewoon dat ik de ideale vrouw voor hem ben. Ik kan goed bakken, koken, ik ken bijna alle producten van de Albert Heijn, ik ben goed met kinderen.. Ik mag dan wel een maatje meer hebben, maar ik zeg altijd: hoe meer vet, hoe meer liefde. Als ik dit volgens Faat goed moest aanpakken, dan zou ik mijn wenkbrauwen moeten epileren. Volgens Faat is het epileren van wenkbrauwen onder sommige omstandigheden niet haram. Misschien toch maar doen...

Goed, ben gelijk maar gaan expirementeren met mijn nieuwe Kruidvat Huismerk make-up. Ik vond dit eigenlijk wel mooi staan. Wat denken jullie?

Hellup mijn broer....

6 oktober 2012

Mijn broer, mijn grote trots. Ik kijk heel erg tegen hem op en we hebben altijd wel een goede band gehad. Misschien omdat we qua leeftijd niet veel van elkaar verschillen. Hij vertelde dat 'ie naar Antwerpen ging, relaxen met vrienden. Ik was dus alleen thuis. En daar lag 'het'. 'Het' keek me aan en zei: 'kijk in mij!'. A3oedoebillah, dat is inbreuk maken op iemands privacy. Dat zei ik tegen mezelf hardop. Ja, ik praat wel vaker tegen mezelf. Ik kan soms urenlang gesprekken met mezelf voeren. En nee, ik ben niet gek, want volgens mij doen heel veel mensen dit (toch? ). Anyway, whatever..

Ik ging afleiding zoeken in de koelkast. Doe ik trouwens ook heel vaak: afleiding in eten zoeken. Lekkurrrr. Drie broodjes gesmeerd met witte chocolade, alleen met witte chocolade. Ik wist niet eens dat het bestond. Echt, degene die dit bedacht heeft, GENIAAL! Vroeger kocht mijn vader altijd de goedkopere variant van Duo Punotti van de Aldi of Lidl en dan smeerde ik altijd alleen de witte chocolade op mijn brood. Ik dacht altijd: waarom verzint er niet iemand een chocoladepot alleen met witte chocolade. Totdat ik een aantal weken geleden bij de Albert Heijn was en toevallig een pot witte chocolade pasta spotte. Het was meteen raak, liefde op het eerste gezicht.


Mohim, waar was ik? O ja, ik was bezig met mijn broodjes naar binnen werken. Ik deed de TV aan om naar niet aan 'het' te hoeven denken. Maar hoe kun je niet aan iets denken als het voor je neus ligt en schreeuwt: KOM!. Safi, ik kon niet meer. De nieuwsgierigheid won het van mijn verstand. Ik pakte de laptop en ging een beetje snuffelen. Nee dit is not done. Ik legde de laptop terug, maar ik was te zwak helaas.. Ik klikte het mapje 'Afbeeldingen' aan. Oh leuk, vakantiefoto's.. Er stonden helaas geen leuke vrienden tussen. De een was nog erger dan de ander. Er was nog 1 bestandje wat ik niet geopend had. Zal ik? Toch gedaan... Achteraf gezien had ik het nooit moeten doen. I am in shock! Ik heb werkelijk vijf minuten met mijn mond open gezeten. What the (beep)?!

Ik trof het meest shockerende everrrrr. Ik ben getraumatiseerd en heb therapie nodig :(