Even terug naar de zomer van het jaar 2010. De zomervakantie in Marokko was voor mij hel op aarde. Jullie kennen het vast wel: je zit de hele dag thuis en het enige wat je doet is familie ontvangen en doen alsof je perfect bent.
Het enige wat mij overeind hield was Youssef. Oké, dit klinkt raar, maar mijn dromen kon niemand van mij afpakken. Ik fantaseerde over Youssef, over hoe het zou zijn als we samen op vakantie waren en hij mijn hand vastpakt en me vertelt dat hij de gelukkigste man is met mij aan zijn zijde. Mijn gedachten werden al gauw verstoord door mijn Tante Khadija en haar dochter Yasmin. Ze waren net gearriveerd en zouden drie weken bij ons logeren. Fijn, alsof het allemaal niet erger kon worden. Tante Khadija woont ook in Nederland en was dat jaar ook op vakantie in Marokko. Familie kies je helaas niet uit.. anders had ik haar allang ingeruild. Ik had (nog steeds) een bloedhekel aan dat mens. Ze vond het altijd nodig om over mijn gewicht te praten. Sofia je krijgt suikerziekte op je 22e, je hebt zelfs striae op je voorhoofd, degene die met jou trouwt zal vast ook dik zijn... Haar dochter Yasmin was op alle fronten perfect. Ik werd dan ook vaak met haar vergeleken. Of nou ja, eigenlijk werd mij continue vertelt dat ik meer op Yasmin moest lijken. Yasmin is lang, slank, heeft mooi lang en dik haar. Mijn tante Khadija vertelt elk jaar dat ze 100 aanzoeken krijgt als ze in Marokko waren geweest. Ik moest het doen met de aanzoek van Ahmed. Ahmed heeft geen tanden, woont in Marokko (is tevens mijn achterneef) en wilde met me trouwen zodat hij naar Europa kon komen. Maar ja, dat telt niet als aanzoek, toch?
Afijn, mijn broer en Youssef verbleven de eerste 3 weken van de vakantie in Tetouan. Ze zouden de laatste 2 weken bij ons in Tanger verblijven. Ik verheugde me er zo erg op! Ik moest er goed uitzien... en dus besloot ik te gaan sporten op het dakterras (sta7). Na 2 weken voelde ik me lichter en beter in mijn vel. Ik merkte dat mijn kleding een beetje wijder was gaan zitten en mijn 2e kin viel nu veel minder op. Mijn tante Khadija zag dit en vroeg continue tijdens het avondeten of ik me wel goed voelde. Ze vertelde aan mijn moeder dat ze zich zorgen maakte... Ik zag er blijkbaar niet dik genoeg uit.
Nog een week te gaan en ik zou Youssef eindelijk zien. Ik had een mooi tintje, voelde me een paar kilo's lichter en kon zowat mijn tenen weer zien! Trouwens, mijn tenen konden wel een pedicure gebruiken. In de laatste week gingen mijn nichtje Yasmin en ik alleen winkelen in het centrum van Tanger. Dit was de eerste keer dat ik alleen naar buiten ging om te winkelen. In de weken hiervoor gebeurde dat alleen met mijn vader, oom of moeder. Mijn moeder hield niet van drukte, dus ben niet veel buiten geweest. Yasmin had een maxi jurk aan met een vestje. Bij ons was het een beetje not done om met blote armen rond te lopen, maar het vestje verdween zodra we de hoek om waren. Ik zag hoe alle mannen naar ons keken.. of naja naar Yasmin. Ik voelde me zowat onzichtbaar. Ze pakte een spiegeltje uit haar tasje en keek of haar lippen voldoende lipgloss hadden. Mijn oog viel op een winkeltje die jelebba's verkocht. Ik vroeg Yasmin of we even naar het winkeltje konden gaan. Ze vond het oke, zolang het maar niet te lang duurde, want we moesten nog 3 rondjes lopen. Ik vond een prachtige jelebba. Het was liefde op het eerste gezicht, deze zou ik dragen als Youssef zou komen. Youssef zou 1 week bij ons komen logeren. Ik had natuurlijk alle outfits voor elke dag klaargezet, maar had nog geen outfit voor de eerste dag.
Nadat we de jelebba hadden gekocht wilde ik meteen naar huis. Ik wilde mijn jurk passen, mijn make-up uitzoeken en gewoon ja.. fantaseren, dromen.. Ik wilde gewoon alleen zijn met mijn jelebba. Yasmin wilde niet naar huis. Ze schreeuwde dat ik een jaloerse dikzak was en dat ik moest oprotten. Ik had haar laatste avond verpest. Onderweg naar huis stopte er een auto langs de kant. Er kwam een lange kerel uit de auto stappen en liep op Yasmin af. Hij omhelsde haar en zij kuste hem hierop innig terug. Hij vroeg haar of ze mee wilde komen, maar ze vertelde hem dat ze niet kon omdat haar dikke nichtje naar huis wilde gaan. Op de terugweg naar huis hebben we geen woord met elkaar gewisseld. Het kon me eigenlijk niets schelen. Haar woorden deden me niets, ik was er onderhand immuun voor geworden.
Een grote grijns verscheen op mijn gezicht. Ik verheugde me op de komst van Youssef. Op dat moment voelde ik me het gelukkigste meisje op aarde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten