Welkom mr. Puus V

Het is moeilijk om jezelf in bedwang te houden.. De hele dag check je je e-mail en hoop je op antwoord. Je hoopt natuurlijk dat hij je huilend belt en vertelt dat hij al die tijd niet beseft heeft hoeveel pijn jou heeft aangedaan. En dat jullie dan saampjes snikkend en snotterend aan de telefoon hangen en door de krokodillentraantjes heen vertellen hoeveel jullie van elkaar houden... net zoals het ook in films gebeurt.. Hij beseft wat hij bijna kwijt zou zijn, betuigt spijt en jij ontvangt hem met open armen.. Laat ik die droom meteen uit de wereld helpen: geen enkele man is zo... althans, niet de Marokkaanse man. De Marokkaanse man is gevoelloos en zal nooit (meestal doen ze dat wanneer het te laat is, maar ik zal hier in een volgend stukje uitvoerig uitleg over geven) zijn gevoelens over jou blootgeven. Marokkaanse mannen zijn net als Bing van Goede Tijden Slechte Tijden, maar dan 10x erger... Ùitzonderingen daargelaten offcourse.

Je hebt inmiddels de instellingen van je telefoon verandert. Nu ontvang je je e-mails op je telefoon. Je bent 24/7 aangemeld op hotmail. Voor het slapen zet je je telefoon op luid zodat je kunt horen wanneer je een e-mailbericht krijgt. Er gaan dagen voorbij, maar je hebt nog steeds geen reactie gekregen. Je vraagt jezelf af of je niet iets verkeerds hebt geschreven, iets wat hem misschien heeft gekwetst of...? Het mailtje heb je 100x gelezen en je kunt maar moeilijk bedenken wat de oorzaak zou kunnen zijn dat hij je nog steeds niet terug heeft gemaild.

Onbeantwoorde liefde... Ik weet er alles van... maar zelfs ik kan mijn eigen adviezen soms niet opvolgen.. Look at me and Youssef. Voor je het weet ben je verdronken in zijn ogen en prachtige verhalen over de toekomst. Weken vliegen voorbij en je beseft dat jullie op deze dag misschien wel 1 jaar 'verkering' hadden kunnen hebben. Je hebt hem na het mailtje nog een aantal keren gesproken. Soms ging het wel oke, maar vaak liepen gesprekken dood en liet hij weer een aantal dagen niks van zich horen. Na een tijdje kom je gelukkig tot het besef dat hij niet the one is voor jou. Je snapt niet waarom je voor hem gevallen bent. Het is geen man naar wie je om zou kijken als je op straat zou lopen. Je hebt hem helemaal uitgekotst! Goed zo, dit betekent dat je over je ex-vriendje heen bent. Je zweert mannen af (of nou ja, niet voor altijd... tijdelijk), bied je excuses aan je vriendin die je destijds maar een jaloerse kreng vond.... Zie je, het leven gaat gewoon door.. je leeft nog! Je hart klopt gewoon door, HOERA, JE LEEFT! Ik vind dit eigenlijk wel een taart waard. In het begin vertelde je meerdere malen aan je vriendje dat je je een leven zonder hem maar moeilijk kon voorstellen. Rule number one: houd dat soort bullshit voor je en als je toch de neiging hebt om het te zeggen, dan zeg je dat maar hardop in je kamer waar niemand bij is.

Het leven lacht je weer toe. Je bent weer helemaal op gewicht en draagt weer frisse ondergoed. Jouw vriendinnetjes hebben je de afgelopen tijd flink verwend. Je bent weer gelukkig, misschien zelfs gelukkiger. Eigenlijk ben je ook wel blij dat je dit allemaal hebt meegemaakt. Soms moet je gewoon kei hard gekwetst worden. Wanneer je je droomman hebt ontmoet weet je in ieder geval dat je je niet zo clingy moet opstellen.

Wanneer je afstand neemt van mannen komen ze altijd terug. Mannen willen achterna gezeten worden en als dat niet gebeurt worden ze onzeker. Onzekere Marokkaanse mannen zijn net katten, puusjes, pussy's.. En puussies komen altijd terugkrabbelen. Meestal is dit wanneer je het totaal niet verwacht. Je bent lekker verder met je leven, alles gaat goed.. En ja hoor, wie is daar? Mr. puus. De vraag is natuurlijk of jij open doet...

The loveletter IV

Wat is de status van jullie relatie? De enige die dit weet laat niks weten. What to do? En weer ga je voor advies naar je o zo wijze en eerlijke vriendinnen. Je vertelt hun natuurlijk niet dat je je de afgelopen tijd hebt gedragen alsof je al officieel zijn vrouwtje was. Al die details laat je weg. Want euh sja, dat is irrelevante informatie, bovendien is het ook een beetje voorschut om te zeggen dat je nu zelf het meisje bent die zich zo plakkerig heeft opgesteld. Wanneer jouw vriendinnen nu kritisch naar jouw vriendje kijken, praat jij alle dingen goed. 'Hij belt weinig, want hij heeft het zooooo druk...' 'Maar luister dan, hij kan nu toch niet trouwen, want hij zit zonder huisje..' of ehm 'Ik ben ook wel een beetje hard tegen hem geweest de afgelopen tijd.' Ughhhhh, het eindeloze gemaarrrrr! Dit maak je jezelf allemaal wijs en je gaat er op een gegeven moment ook in geloven. Je gaat echt geloven dat zijn afstandelijkheid te maken heeft met jouw karakter, jouw foute aanpak, enzovoorts. Dat hij zich nu gedraagt als een onsympathieke klootzak is jouw schuld! Opgelucht ga je naar huis en houdt vol dat jullie liefde nog niet over is.. Je moet alleen wat meer moeite doen, meer bellen, meer toenadering zoeken en geen zeikwijf zijn.

Je stort je hart uit in een e-mail. Je vertelt hoe je je de afgelopen dagen hebt gevoeld (ZOOOO FOUT! Mannen hoeven echt niet te weten dat jij dagenlang in dezelfde ondebroek hebt gelopen of een vinger in je keel hebt gestopt omdat je je eetlust kwijt bent). Zo he he, poeh... goed man, je hebt nu 7 volle a-4 blaadjes volgetypt met jouw gevoelens. Je klikt op het verzendknopje.. Dit geeft je vast een gevoel van opluchting. Hij zal jouw eerlijkheid waarderen en inzien dat jij het beste is wat hem is overkomen en dat er geen enkele vrouw zal zijn die van hem zal houden zoals jij dat doet.

Sad songs III

Sad songs

Jouw tactiek heeft gewerkt, maar je beseft ook goed dat je hier niet in moet overdrijven. Te lang niet van jezelf horen kan er ook voor zorgen dat de afstand groter wordt. Dus je besluit weer volop toenadering te zoeken. Je vriendinnen vragen of jullie al een datum hebben voor het handvragen. Het knaagt aan je.... er zijn nu een aantal voorbij en hij heeft het woord trouwen niet eens laten vallen. Tegen je vriendinnen zeg je dat het rustiger aan wilt doen en bovendien heb je het hartstikke druk met je eigen dingetjes. Nadat je lieve vriendinnen je goede advies hebben gegeven besluit je vriendjelief op te bellen. Je vraagt hem wanneer hij je hand komt vragen. Het gesprek loopt uit op een ruzie. Ja, hallo, wat denk hij?? Dat je jarenlang een relatie neemt. Nee, dat doen andere chicks, maar niet jij. Hij moet niet denken dat je eentje van de straat bent. Hij vindt dat hij niet klaar is voor een huwelijk, want, euhm, ja... geen geld, geen woning, blabla.. weer maakt hij je een heleboel bullshit wijs. Je hebt het gevoel dat je nu moet trouwen. Moet ja, want je moet je vriendinnen voor zijn. Je wilt de eerste zijn die de nieuwe jurken van Ziana Chaima mag dragen. En nu, heeft hij je dromen verwoest.

En weer loopt het contact stroef. Hij laat dagen niets van zich horen. Jij besluit jezelf te verhongeren. Je eet de dagen die hierop volgen bijna niets en luistert naar zielige liedjes. 'Oh baby, we could be soooo happy.' Je denkt alleen maar aan alles wat mis is gegaan en hoe het zo ver heeft kunnen komen. Je weet niet zo goed wat je moet doen.... Je voelt je verloren, gedumpt, verwoest, depressief, ga zoooo maar door.

Toch maar tijd om alles op te biechten aan je vriendinnen.. Wie weet weten zij hoe je je liefje terug kunt winnen.... want een leven zonder hem kun je je maar moeilijk voorstellen..

De analysefase II

Goed waar was ik? Oh ja we zijn alweer bij de 3e fase. Deze fase noem ik ook wel de paniek-fase. In deze fase mindert het contact. Hij stuurt je geen lieve smjes meer voor het slapen, je foto's worden niet meer gelike't op Facebook en het ergste: hij is online geweest op WhatsApp zonder jouw berichtje te beantwoorden. Je zwijgt hierover tegenover je vriendinnen en doet nog steeds alsof alles koek en ei is. Jij begint in paniek te raken. Je belt, smst, whatsappt, facebookt, hyve't (als je dat nog hebt, if so, dan ben je echt zoooo 2007). Je krijgt niet de aandacht die je in het begin ook kreeg. Maar je geeft niet op! Je blijft lieve smsjes sturen, zijn foto's liken, enz enz. Wanneer je hem telefonisch te spreken krijgt, reageert hij kortaf. Hij is moe van een lange werkdag, vraagt of je op een ander tijdstip terug wilt bellen, hij is met vrienden of zijn vader, blabla.. je krijgt een heleboel bullshit te horen om jou niet te spreken. Jij trapt hier natuurlijk met je naieve kroeskop in.

De analysefase

Wanneer je in bed ligt, gaan er allerlei vragen door je hoofd: zou er een ander zijn? Wat is de oorzaak van zijn gedrag? Waarom reageert hij niet op mijn smsjes? Gefeliciteerd, je bent nu beland in de analysefase! In deze fase ga je alles analyseren. Je gaat letten op het aantal reacties van vrouwelijke facebookers op zijn pagina, zijn status op WhatsApp.... Hij is online op rare tijdstippen (lees: meestal na 00:00 op werkdagen). Je besluit advies te vragen aan je slimme vriendinnen. Zij zeggen dat je gewoon moet vechten. Vechten ja! Want jullie hebben iets moois, serieus, fantastisch, blabla. Vechten voor iets wat er eigenlijk niet is en misschien zelfs nooit geweest is, maar dat durven zij jou natuurlijk niet te vertellen. Je voelt je beter en besluit hem te smsen dat je van hem houdt. Domste fout je kunt maken, maar goed.. Je maakt jezelf wijs dat hij gewoon in een drukke periode zit en om die reden een beetje afstandelijk is. Je vergeet alles en probeert je te focussen op de dingen hij wel voor je doet: zo nu en dan whatsappen wat je aan het doen bent (zie je, hij toont wel interesse!) en vragen of alles oke is.. dat soort dingen.

Dit gaat een tijdje zo... maar het blijft knagen aan je. Je bedenkt een nieuw tactiek om hem te veroveren: je gaat hard-to-get spelen. Gewoon een paar dagen niks zeggen op WhatsApp, even niet aanmelden op facebook, enz. Eens kijken wat 'ie doet. Om het voor jezelf makkelijker te maken schakel je je internet uit op je mobieltje en aan het einde van de avond hoop je dat het lichtje rood knippers (als je een blackberry hebt). JAAAAAAAAAAAAAA, en daar is ie!!! 1 gemiste oproep en een whatsapp berichtje. Hij vraagt of alles goed gaat en waar je uithangt. Je voelt je de gelukkigste meisje van de wereld. Zie je wel, je had het gewoon verkeerd. Hij houdt wel van je! Anders zou hij je geen berichtje sturen en bellen..

Liefdesadvies van Sofia, deel I

In het begin is alles fantastisch, alles voelt goed aan, het klikt en stiekem denk je zelf al aan de toekomst. Hij belt, smst, whatsappt, laat lieve comments achter op je Facebook pagina, like't elke foto die je post, mohim de hele mikmak. He looks like the perfect guy... Als je deze fase in een bepaald statistiek zou weergeven, dan zou jullie liefdeslevel ongeveer hier zitten:


Nu komt de tweede fase:
Wanneer deze fase begint verschilt per persoon. Vroeger begon deze fase pas na 5/6 maanden, soms zelfs langer. Maar door alle technologie van tegenwoordig, het 24/7 online zijn en het bijna altijd verplicht moeten zijn met antwoorden op WhatsApp, begint deze fase al na 1 maand. In deze fase leer je elkaar beter kennen en kom je erachter dat jullie veel dingen met elkaar gemeen hebben. Het contact verloopt soepel. Hij lijkt oprecht interesse te hebben. In deze fase gaan jullie elkaar niet meer bij naam noemen. Jullie hebben inmiddels allerlei koosnaampjes voor elkaar: liefje, scheetje, mohim al die lelijke namen die jullie elkaar geven.

Jouw ping status is verandert in roze hartjes, zijn en jouw voorletters. Inmiddels weten al je vriendinnen het. It's official: je hebt een vriendje. Nu mag je naast je schoenen lopen en je vriendinnen jaloers maken over zijn o zo perfecte karakter en goede manieren. Bijna iedereen reageert natuurlijk enthousiast, maar je hebt altijd 1 vriendinnetje die minder enthousiast is. Niet omdat ze jaloers is (dat denk jij natuurlijk wel he), maar ze vindt dat je het rustig aan moet doen en naar Oprah moet luisteren. Oprah zei altijd dat je goed moet luisteren naar je AHA-feeling. Jij trekt je daar niks van aan, neemt afstand van haar en vertelt je andere vriendinnen dat ze maar jaloers is.