zaterdag 20 oktober 2012

Vervolg terugblik zomer 2010: mijn eerste ontmoeting met Youssef

8 oktober 2012

Mijn moeder gaf me een een Aldi zak vol eten voor een heel jaar. We namen plaats in een hoekje. Ik keek om me heen, in de hoop een glimp van Youssef op te vangen. Mijn ouders vielen ondertussen in slaap. Na 2 uur werd ik wakker geschud door mijn broer. Ik was blijkbaar in slaap gevallen. Nou, fijn.. Dit is echt niet hoe ik me mijn tweede kennismaking met Youssef had voorgesteld. Mijn mascara was uitgelopen en op mijn wang zaten sporen van chocolade kruimels waar ik blijkbaar op had geslapen.

Mijn broer plofte naast me neer en Youssef nam plaats naast hem. Ik was behoorlijk pissig op mijn broer. Waarom ga je twee uur zwerven op een boot?! Later begreep ik waarom.... Ze waren natuurlijk meiden gaan checken op het dek. Mijn broer dan he, Youssef lijkt me niet het type dat naar meisjes kijkt. Ik geloof namelijk niet dat Youssef op types valt die er helemaal opgedoft uitzien en elke zin eindigen met 'ewa je weet toch'. Nee ik weet niet, bitch!

Mijn broer viel in slaap en wij waren nog de enige die wakker waren. Dit zou misschien de laatste kans zijn om tegen hem te praten, alleen wij twee... dus raapte ik alle moed bijeen en vroeg hem wat hij zoal in het dagelijks leven deed. Ik herinner me niet goed meer wat hij precies deed. Hij deed in ieder geval iets ingewikkelds, iets met cijfers, iets op de universiteit, mohim iets wat veel verdient en alleen slimme mensen doen. Slim, knap, hooggeschoold.. Hij was perfect. Hij ís perfect. Ik hield van deze man.

Het gegiechel aan de overkant werd steeds luider en irritanter. Twee Marokkaanse meiden, ik schatte ze zo'n 22 jaar oud. Ik wil nu niet jaloers klinken, maar ze zagen er wel een beetje ordinair uit. Dikke khol, dunne wenkbrauwen, hoofddoek heel strak en dat was trouwens niet het enige wat strak zat. Dit zijn wel de vrouwen waar mannen op vallen. Ze moesten weg, stomme kutwijven.

Ondertussen vertelde Youssef over een saai project.. Boring! Ik deed natuurlijk alsof ik het allemaal heel erg interessant vond. Het liefst wilde ik horen dat hij stapelverliefd op me was geworden en dat hij deze zomer, wat zeg ik, VANDAAG NOG, om mijn hand komt vragen. Ze leefde nog lang, dik en gelukkig.. Lang duurde het niet. Kort daarop zag ik Youssef praten met dezelfde meiden die tegenover ons zaten. Ze hadden nummers uitgewisseld. Ik denk trouwens nog steeds dat Youssef het deed om mij jaloers te maken. Waarom zou hij het anders doen?

Goed we zijn nu twee jaar verder en eigenlijk heb ik in al die jaren Youssef altijd sporadisch gezien. Ik houd nog steeds van hem, vandaag nog meer dan gister en morgen meer dan vandaag. Ik kan eigenlijk best poetisch zijn! Misschien moet ik Youssef ook een heel romantisch gedichtje sturen. Anyway, ik moet me concentreren op de date! Ik ben zo nerveus, maar hopelijk slepen jullie mij er doorheen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten