zaterdag 20 oktober 2012

Spaghetti benen

20 oktober 2012

Spaghetti benen

Even leek het erop dat mijn dag verpest zou worden. Mijn moeder heeft liever dat ik thuis blijf als we familie over de vloer krijgen. Ik had natuurlijk ruim van te voren aangegeven dat ik zaterdag niet thuis zou zijn. En natuurlijk had ik graag open kaart willen spelen met mijn moeder. Ik had zo graag willen zeggen dat haar toekomstige schoonzoon mijn laptop zou repareren. Mijn moeder heeft een hele andere kijk op de liefde en alles wat daarbij komt kijken. Volgens haar moet ik trouwen met een man die een lange baard heeft en broeken boven zijn enkels draagt. Dat is dé perfecte man voor mij. Ze zeurt eigenlijk al jaren dat ik met Hamid moet trouwen. Hamid is de zoon van de Imam in de moskee. Elke ochtend krijg ik te horen hoe geweldig Hamid is en hoeveel soerats hij uit zijn hoofd kent. Hij is mijn type gewoon niet. Bovendien heb ik Hamid vorig jaar betrapt tijdens het zoeken van zijn tong in iemands mond. Sindsdien kijk ik eigenlijk met hele andere ogen naar hem. Ik ben natuurlijk ook niet moeders mooiste en ik weet heus wel dat je uiteindelijk met een partner eindigt die een beetje op jouw niveau zit. Maar Hamid is gewoon niet van mijn niveau. Naast hem voel ik me de Melanie Knauss naast Donald Trump, de Jeniffer Lopez naast Marc Anthony, de aardbei naast de jara fruit.

Terug naar zaterdag.. Ik weet niet waarom, maar had opeens heel slecht voorgevoel. Als mijn tante en Yasmin in de buurt waren dan gaat altijd alles mis. Mijn moeder riep me 2 keer naar beneden, pas na de derde keer gaf ik gehoor aan haar stem. Terwijl ik naar beneden liep, riep Faatje heel zacht dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Zij zou me dekken als dat nodig zou zijn. Ik liep de woonkamer binnen en groette mijn tante en nicht met de gebruikelijke vier kussen. Het was alweer een lange tijd geleden dat we elkaar hadden gezien. Mijn tante maakte een opmerking over mijn figuur. Ik moest volgens haar meer eten, want een maatje 36 zou bij mij niet passen. In de keuken maakte ik de na3na3 thee (muntthee) klaar en vulde de etagere met koekjes, nootjes en andere lekkernijen. Ik dronk een glaasje mee en stond op om naar boven te gaan. Faatje had vast mijn laptop in de tas gedaan. We liepen samen naar beneden. Mijn tante vroeg waar ik heen ging. Mijn moeder vond het nodig om te vertellen waar ik heen ging. Tante Khadija is een gesloten persoon en vertelt eigenlijk heel weinig over haar eigen dochter.. behalve dan dat ze geweldig is. Yasmin bekeek me van top tot teen en zei: 'ga je zo de deur uit?'. Normaal draag ik zelden nette blazertjes, ik vind ze namelijk niet zo lekker zitten. Het liefst draag ik boyfriens jeans met XXXL truien waar ik kan verdwijnen en afgetrapte All Stars. Het was haar blijkbaar opgevallen dat ik er anders uitzag dan normaal. Ik negeerde haar opmerking, nam afscheid van mijn moeder en liep samen met Faat richting de keuken. Faat schonk zichzelf een glaasje thee in, ondertussen ging ik door mijn tas heen om te controleren of ik alles bij had. Ik ben dus echt een stresskip. Eigenlijk ben ik dat met alles. Als ik bijvoorbeeld weet dat mijn bus om 10:10u vertrekt in de ochtend, dan sta ik er al om 09:55 (lees: de bushalte is maar 2 minuten op loopafstand van mijn huis). Ik kan ook bijvoorbeeld ook in de stress schieten als ik bij de kassa sta en al mijn spullen snel in de tas moet doen en ik de ogen in mijn rug voel prikken van gehaaste klanten. Maar ook als ik op een overvolle station loop en mensen vanuit de bus zie kijken. Of als je langs een groepje Marokkaanse jongens loopt. Op de een of andere manier kan ik niet meer lopen. Mijn benen lijken dan opeens op spaghetti, ze zwieberen alle kant op.

Youssef en ik hadden afgesproken in de bieb. Ik vond het eigenlijk wel een goede plek en ergens ook wel romantisch. Het heeft wel wat, zo.. tussen al die boeken, hij en ik. Faatje en ik hadden besloten samen te gaan. Zij zou uiteindelijk ergens anders zitten en ik zou naar Youssef gaan. De bieb was niet zo heel ver van mijn huis en het was wel lekker weer, dus we besloten te gaan wandelen richting de bieb.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten